Η ερευνητική ομάδα πρώτα ενέχυσε κύτταρα μελανώματος σε 4 ομάδες ποντικών. Στη συνέχεια ενέχυσε σε 2 ομάδες doxorubicin και στις υπόλοιπες 2 ένα placebo.
Σε διάστημα 2 εβδομάδων, ποντικοί μιας ομάδας στην οποία χορηγήθηκε το φάρμακο και μιας ομάδα από αυτές που δεν ακολούθησαν αγωγή περπάτησαν 45 λεπτά, 5 ημέρες την εβδομάδα, σε διαδρόμους, ενώ οι υπόλοιπες 2 ομάδες όχι.
Ενώ στοιχεία έδειξαν ότι η άσκηση δεν βοήθησε στην προστασία έναντι της καρδιαγγειακή βλάβης έδειξαν ότι σε ποντικούς που είχαν λάβει το φάρμακο και ασκούνταν οι όγκοι συρρικνώθηκαν σημαντικά.
Ο ερευνητής Joseph Libonati, του Penn School of Nursing, δήλωσε ότι η άσκηση δεν είχε καμία επίδραση στην καρδιά. Αλλά τα στοιχεία που αφορούν τον όγκο ήταν εκπληκτικά.
Η ερευνητική ομάδα σχεδιάζει να εξετάσει περαιτέρω πώς η άσκηση ενισχύει την επίδραση του φαρμάκου doxorubicin στους όγκους αλλά αισιοδοξεί ότι τα αποτελέσματα μπορεί ενδεχομένως να βοηθήσουν στην ανεύρεση τρόπων να μειωθεί η καρδιαγγειακή βλάβη που προκαλείται από το φάρμακο.
Ξένος τύπος.
Ο Libonati δήλωσε ότι αν η άσκηση βοηθά με αυτό τον τρόπο θα μπορούσαμε δυνητικά να χρησιμοποιήσουμε μικρότερη δόση του φαρμάκου και να έχουμε λιγότερες παρενέργειες.
